365away

ενώ τοποθετώ τις λέξεις αυτές εδώ πάνω, 

επιλέγω να αντισταθώ στους πειρασμούς της μνήμης, γι αυτό,

" ήταν θαύμα που εκείνο το κορίτσι απ' την Ασία 

στέκεται  όρθιο με όλο της το βάρος

πάνω στη φορτωμένη βαλίτσα της. 

υπάρχει  κάτι το ιδιαίτερα  βαθύ στη σύγχυση της.

Έχει μόλις πέσει απ' το φεγγάρι 

και έχει προσγειωθεί ακριβώς δίπλα σου.

αισθάνεσαι την ανάγκη να την ενημερώσεις 

ότι υπάρχει και ότι θα ζήσει σκληρά, 

τόσο... όσο...  για να φυτρώσουν φτερά στα  πλευρά  της.

αισθάνεσαι την ανάγκη να της πεις 

ότι  θα υπάρξουν στιγμές που θα θέλει 

παιδιάστικα πολύ να εμπιστεύεται τους πάντες γύρω της

που τα μαλλιά της 

με τα δικά του θα ναι ανέλπιδα μπερδεμένα

δεν τολμάς να της πεις 

ότι θα έρθει η δίκαιη στιγμή που θα μαθαίνει να θυμάται

που κάθε πορεία της αυτοσχέδια θα ναι...

το κορίτσι δε με κοίταξε στα μάτια τότε και δεν έγινε νέα ιστορία ποτέ ..."